BGK JAMSHIPS: 2008-12-14

Thursday, December 18, 2008

Chris & JAMSHIPS

First time ko na magpunta ng practice. Ayaw ko kasi talagang magpunta, kasi, ayoko makita ako ni Chris. Pero due to circumstances na hindi ko mahihindian, sumama na ako. Nauna sa practice si Thania. May dala siyang Red Ribbon Cake for Chris' mom & dad. Si Gwen, may dala rin siyang Cake. Meet nya kami sa Megamall ni AM. Kami ni AM, meet sa MRT-Timog, sabay kami papuntang Megamall.

Red Ribbon Cake for Chris' Mom & Dad

Sa Megamall, bumili kami ng Cake sa ArtCakes. Si AM naman, bumili ng balloon habang ako nagpapalit ng office uniform to Dickie's shirt with #22. Then, nagmeet na kami nina Gwen. Gwen asked her friend's service para ihatid na kami sa practice. (Thanks Jona) Kaya lang, sobrang traffic, hu hu hu. Pagdating namin doon, wala na kaming naabutan, si Tatay Crispin at si Kuya JunJun nalang, wala na si Chris, huhuhu. Si Thania, ang naabutan lang niya, si Junthy.

Junthy Valenzuela

Championship Ring

Tapos, si Thania, hiningi ung cellphone ko, tawagan daw namin si Chris. At first, naghesitate ako, kasi hindi ko alam kung ano sasabihin ko kay Chris. Pero, wala na akong choice eh, ayaw ko namang masayang 'yung effort ko sa pag-early out from office.

Chris: Hi
Madz: Hello
*hindi ko na alam kung ano 'yung mga sumunod na conversation until finally*
Madz: Where are you? *sabay laki ng mga mata nina AM, Thania, at Gwen sa akin*
Chris: I'm here at ****, the **** is late
Madz: We brought cakes for you
*tapos mahabang conversation, at hindi ko alam kung saan ko kinuha ang lakas ng loob ko ng itanong ko ito kay Chris*
Madz: Hanggang anong oras ka diyan? *sabay tawa ng mga kasama ko, hmph! pati ako natawa, sabi ko tuloy*
Madz: Sorry, nate-tense ako
Chris: How long can you get here?
Madz: Less than 30 minutes
*in short, magmeet kami ni Chris doon*

Chris, sorry, nagsinungaling kami. Ayaw lang naming umalis ka agad. Sinabi namin kay Chris na we're on our way kahit na wala pa kaming nakukuhang taxi. After 15 minutes, sa wakas, nakakuha rin kami ng taxi. Pero, natraffic pa rin kami. Parang pelikula lang siya, may kasama pang takbo kaming ginawa ni Thania. Kasi naman, almost 30 minutes ng naghihintay si Chris for us. Buti nalang patient siya at super smile pa rin pagdating namin.